In een wereld waar de zorg steeds vaker wordt gereduceerd tot medische ingrepen en behandelingen, is er een groeiende beweging om een meer holistische benadering te omarmen.
Een van de manieren waarop dit gebeurt, is via social prescribing (SP), een aanpak die non-medische behoeften van individuen probeert aan te pakken door hen door te verwijzen naar community-gebaseerde ondersteuning en diensten.
Dit is met name relevant voor ouderen die vaak te maken hebben met uitdagingen zoals sociale isolatie, chronische ziekten en een gebrek aan verbinding met hun gemeenschap.
---------
In Canada is onderzoek gedaan naar hoe SP kan worden geoptimaliseerd voor oudere volwassenen, vooral degenen die systemisch worden benadeeld en sociaal gemarginaliseerd zijn. De resultaten van dit onderzoek benadrukken het belang van autonomie, verbondenheid en gepersonaliseerde zorg. Deze thema's sluiten naadloos aan bij de principes van verbindende communicatie, een benadering van communicatie die gericht is op het creëren van empathie en begrip tussen mensen. In deze blogpost onderzoeken we hoe social prescribing en verbindende communicatie elkaar kunnen versterken om de zorg voor oudere volwassenen te verbeteren.
Onderzoek naar besluitvorming op individueel niveau laat zien dat de kwaliteit van beslissingen niet alleen afhangt van ervaring of intuïtie, maar ook van gestructureerd leren en analyseren. In een recent onderzoek aan Michigan Ross onderzocht Felipe Chasser het effect van het volgen van een strategiecursus op de manier waarop individuen beslissingen nemen. In het onderzoek moesten studenten voorspellen welk van twee bedrijven succesvoller zou zijn op basis van echte gegevens. Voorafgaand aan de cursus was hun prestatie vergelijkbaar met het opgooien van een munt?ongeveer een succespercentage van 50%. Na het volgen van de cursus werden de studenten echter aanzienlijk beter in het maken van voorspellingen, waarbij de nauwkeurigheid aanzienlijk toenam.
Wat is Social Prescribing?
Social prescribing is een holistische interventie die zich richt op het verbeteren van de gezondheid en het welzijn door niet-medische sociale behoeften aan te pakken. Denk bijvoorbeeld aan een gebrek aan sociale interactie, voedselonzekerheid of slechte mentale gezondheid. In plaats van alleen maar medicijnen of behandelingen voor te schrijven, verwijzen zorgverleners cliënten door naar lokale, niet-medische diensten die gericht zijn op hun persoonlijke welzijn.
Deze benadering ontstond in Engeland in de jaren 80 en 90 en heeft sindsdien aan populariteit gewonnen in verschillende landen. Het concept biedt een brug tussen medische zorg en gemeenschapsondersteuning, waarbij cliënten worden aangemoedigd om actief deel te nemen aan hun eigen gezondheid en welzijn. In Canada wordt social prescribing steeds meer gezien als een manier om de sociale determinanten van gezondheid aan te pakken, met name voor kwetsbare en gemarginaliseerde bevolkingsgroepen.
Waarom Social Prescribing voor Ouderen?
Sociale isolatie en eenzaamheid zijn bijzonder schadelijk voor oudere volwassenen. Naarmate mensen ouder worden, verliezen ze vaak familieleden en vrienden, wat kan leiden tot een gebrek aan sociale verbondenheid. Dit heeft niet alleen emotionele gevolgen, maar kan ook leiden tot fysieke gezondheidsproblemen. Uit onderzoek blijkt dat sociale isolatie is gekoppeld aan een verhoogd risico op voortijdig overlijden. Dit geldt vooral voor oudere volwassenen die al te maken hebben met systemische nadelen, zoals een lage sociaaleconomische status, een beperking of een raciale achtergrond.
Het recente onderzoek in Canada richtte zich specifiek op oudere volwassenen die sociaal gemarginaliseerd zijn, met als doel hun behoeften en prioriteiten beter te begrijpen. Hierbij werd gebruik gemaakt van focusgroepen met 43 deelnemers. Wat blijkt? Ouderen willen vooral dat social prescribing-programma's hun autonomie respecteren, sociale verbondenheid bevorderen, en op maat worden gemaakt op basis van hun unieke behoeften en omstandigheden.
Verbindende Communicatie als Sleutel tot Succes
Verbindende communicatie, ook wel bekend als geweldloze communicatie, is een communicatiemethode die is ontwikkeld door Marshall Rosenberg. Het doel van deze methode is om verbinding te creëren door empathie, respect en begrip centraal te stellen in interacties. Het draait om vier kerncomponenten: waarnemingen, gevoelens, behoeften en verzoeken. Dit sluit perfect aan bij de kernwaarden van social prescribing, waar het begrijpen en respecteren van iemands persoonlijke omstandigheden essentieel is.
De koppeling tussen social prescribing en verbindende communicatie is overduidelijk. Beide benaderingen gaan ervan uit dat mensen pas echt kunnen floreren als hun emotionele, sociale en fysieke behoeften in samenhang worden erkend en gerespecteerd. Laten we een aantal van de belangrijkste bevindingen van het onderzoek naar social prescribing voor ouderen bekijken door de lens van verbindende communicatie.
Autonomi en Empathisch Luisteren
Een van de belangrijkste behoeften die naar voren kwam uit het onderzoek was het verlangen van ouderen om hun autonomie te behouden. Oudere volwassenen willen zelf de controle houden over hun leven en de beslissingen die betrekking hebben op hun gezondheid en welzijn. Dit is precies waar verbindende communicatie een rol kan spelen. Door empathisch te luisteren naar de gevoelens en behoeften van ouderen, kunnen zorgverleners en "link workers" (degene die de verbinding maakt tussen zorg en community-ondersteuning) de juiste ondersteuning bieden zonder de autonomie van de persoon te ondermijnen.
Empathisch luisteren betekent dat de zorgverlener zich richt op wat de oudere werkelijk nodig heeft, zonder te oordelen of aannames te maken. Dit creëert een gevoel van vertrouwen en veiligheid, waardoor ouderen zich meer open zullen stellen voor hulp. Het opbouwen van deze vertrouwensrelatie is een essentieel aspect van zowel social prescribing als verbindende communicatie.
Verbondenheid en Gemeenschap
Ouderen hebben vaak een sterk verlangen naar verbondenheid en een gevoel van erbij horen, vooral wanneer ze te maken hebben met sociale isolatie. Het creëren van sociale verbindingen via community-ondersteuning is een van de belangrijkste doelen van social prescribing. Maar om dit succesvol te doen, moeten zorgverleners en link workers zich bewust zijn van de unieke sociale dynamiek van elke oudere.
Verbindende communicatie moedigt aan om niet alleen de behoeften van een individu te zien, maar ook om aandacht te besteden aan de bredere context waarin die persoon zich bevindt. Dit betekent dat link workers niet zomaar activiteiten of groepen mogen aanbevelen zonder te begrijpen wat voor de oudere belangrijk is. Heeft iemand bijvoorbeeld een sterke behoefte aan culturele identiteit? Of zoekt iemand juist intergenerationele relaties? Verbindende communicatie zorgt ervoor dat deze nuances worden erkend, zodat de voorgestelde sociale activiteiten echt aansluiten bij de behoefte aan verbondenheid.
Gepersonaliseerde Zorg en Respect voor Uniekheid
Uit het onderzoek blijkt dat ouderen unieke, op maat gemaakte oplossingen willen die passen bij hun specifieke behoeften en levenservaringen. Dit is waar de gepersonaliseerde aanpak van social prescribing zijn kracht laat zien. Iedere oudere heeft zijn of haar eigen verhaal, en een one-size-fits-all aanpak werkt simpelweg niet.
Verbindende communicatie ondersteunt dit idee door te focussen op de unieke behoeften van elke persoon. Het stelt ouderen in staat om hun gevoelens en wensen uit te drukken op een manier die hen in staat stelt om actief deel te nemen aan beslissingen over hun eigen zorg. Dit voorkomt dat zorgverleners beslissingen voor hen nemen zonder hun volledige input.
In social prescribing-programma's kan verbindende communicatie helpen om een dialoog te creëren waarin ouderen zich gehoord en begrepen voelen. Dit versterkt niet alleen hun gevoel van autonomie, maar helpt ook om de zorg op een meer gepersonaliseerde manier te bieden.
Barrières en Verzoeken
Een ander belangrijk aspect van het onderzoek was het identificeren van de barrières die ouderen ervaren bij het deelnemen aan social prescribing-programma's. Toegang tot vervoer, financiële beperkingen en een gebrek aan continuïteit in zorg waren enkele van de grootste problemen. Dit is een ander gebied waar verbindende communicatie nuttig kan zijn.
???????Door een open gesprek aan te moedigen waarin ouderen hun zorgen en behoeften kunnen uiten, kunnen zorgverleners en link workers deze barrières beter begrijpen en gerichte oplossingen bieden. Bijvoorbeeld, in plaats van simpelweg een activiteit voor te schrijven, kunnen ze samen met de oudere brainstormen over praktische manieren om deze barrières te overwinnen, zoals het organiseren van vervoer of het aanbieden van activiteiten op afstand.
Conclusie
Social prescribing biedt een krachtig middel om de gezondheid en het welzijn van oudere volwassenen te verbeteren, vooral voor degenen die te maken hebben met sociale uitsluiting en structurele nadelen. Door deze aanpak te koppelen aan de principes van verbindende communicatie, kunnen we ervoor zorgen dat de zorg werkelijk wordt afgestemd op de unieke behoeften en prioriteiten van ouderen.
Verbindende communicatie biedt een kader om empathie en respect centraal te stellen in het zorgproces, waardoor ouderen niet alleen de medische zorg krijgen die ze nodig hebben, maar ook de emotionele en sociale steun die essentieel is voor hun welzijn. Door naar ouderen te luisteren, hun autonomie te respecteren en hun verbondenheid met de gemeenschap te versterken, kunnen we een zorgsysteem creëren dat zowel holistisch als mensgericht is.